Η ΣΠΑΝΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ … ΕΛΛΗΝΕΣ

Δεν είναι υπερβολή να αναφερθεί, ότι το Ελλάνιο γένος μας έχει να επιδείξει διαχρονικά τις πιο αξιόλογες προσωπικότητες, που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην παγκόσμια ιστορία και τον πολιτισμό.

Παρά την προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας μας από πλαστογράφους αλλογενείς του δόγματος, ολόκληρη η ανθρωπότητα αναγνωρίζει τους τεράστιους Ελλάνιους ήρωες, πολεμιστές, βασιλιάδες, σοφούς, επιστήμονες, τεχνίτες, καλλιτέχνες, ρήτορες και ποιητές οι οποίοι έχουν αφήσει εποχή και μνημονεύονται έως τις μέρες μας, ως οι πρώτοι διδάξαντες στον τομέα τους.

Αχιλλέας, Ηρακλής, Θησέας, Ιάσωνας, Αλέξανδρος, Φίλιππος, Λεωνίδας, Δημόκριτος, Αριστοτέλης, Αριστείδης, Αρίσταρχος, Υπατία, Σωκράτης, Πυθαγόρας, Ερατοσθένης, Ιπποκράτης, Φειδίας, Θεμιστοκλής, Δημοσθένης, Ευριπίδης κ.α. …

και η λίστα είναι ατελείωτη !

Σήμερα οι Έλληνες απόγονοι εκείνων, φέροντες την ίδια πατρώα ουσία του ΕΛΛΗΝ ανθρώπου, θυμούνται και αναφέρονται στα κατορθώματα των τεράστιων προγόνων τους με θαυμασμό, αλλά παραμένουν αποστασιοποιημένοι από την ιστορία, θεωρώντας πως δεν είναι ισάξιοι με εκείνους.

Πολλές φορές μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να διαχωρίσουν τη θέση τους αρνούμενοι την καταγωγή τους, διότι αισθάνονται ενοχή και βάρος φέροντας τον τίτλο του Έλληνα.

Ένα τρανταχτό δείγμα της έλλειψης αυτογνωσίας που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο Έλληνα, είναι ότι επιλέγει να δίνει στους γόνους του εβραϊκά αντί ελληνικών ονομάτων. Οι αιτίες είναι πολλές:

– H παραπληροφόρηση και η παραχάραξη της πραγματικής ιστορίας του γένους μας, η οποία έχει επιμελώς αποκρυφθεί από τα βιβλία της ιστορίας.

– Η εξύψωση των ιστορικά αναπόδεικτων θεωριών του εβραιοχριστιανισμού, που η διδασκαλία τους γίνεται νόμιμα και με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους, μέσα από το υποχρεωτικό μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία και μέσα από την εκκλησιαστική κατήχηση.

– Η έλλειψη γνώσης για την σημασία του ονόματος και την επίδραση που δημιουργεί ως κωδικός στον ψυχισμό του νέου άνθρωπου, μέσω της συχνότητας και της κραδασμικότητας που φέρει.

– Το παράδοξο έθιμο που τηρείται λίγο ως πολύ μέχρι σήμερα και θέλει το όνομα να μεταφέρεται υποχρεωτικά από τον παππού και την γιαγιά στο εγγόνι, χωρίς να παρεμβάλλεται οποιοδήποτε άλλο κριτήριο ή συζήτηση από την πλευρά των γονέων.

– Η ταύτιση της ονοματοδοσίας με τον νηπιοβαπτισμό, ο οποίος επιβλήθηκε από το δόγμα στους Έλληνες υπό την απειλή του θανάτου, της στέρησης των αξιωμάτων και της δήμευσης της περιουσίας, όπως μαρτυρούν τα έδικτα των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Διαβάστε τον Ιουστινιάνειο Κώδικα και τους νόμους με τους οποίους γενοκτονούσαν και αφάνιζαν επί αιώνες το Γένος μας ! ΕΔΩ

– Η αποθάρρυνση από πλευράς των εκπροσώπων του ιερατείου προς τους γονείς, προκειμένου να μην δίδουν ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους, σε συνδυασμό με την προτροπή να δίδονται ονόματα “αγίων” και πρωτεργατών της επικράτησης του εβραιοχριστιανισμού στα ελληνόπουλα.

– Γιορτές και πανηγύρια που καθιερώθηκαν στην διάρκεια του χρόνου και συνδέθηκαν με “αγίους”, οι οποίοι ορίστηκαν αυθαίρετα ως προστάτες και πολιούχοι πόλεων και χωριών, γενικότερα η σύνδεση των ονομάτων με τα κοινωνικά δρώμενα.

Το αποτέλεσμα της επικράτησης των εβραϊκών ονομάτων στους ελληνόπαιδες, είναι η ταύτιση με το πρόσωπο αναφοράς, που είτε έχει προκαλέσει τεράστια βλάβη στον ελληνισμό με την εχθρική του δράση σε βάρος του γένους μας, είτε φέρεται να έχει πεθάνει προκειμένου να επικρατήσει το δόγμα.

Ένα δόγμα που ήταν και είναι ανέκαθεν απέναντι στην ίδια την ελληνικότητα, δηλαδή στις αξίες, στις αρχές και στους νόμους που φέρει, δημιουργώντας τεράστια σύγχυση στον Έλληνα, εντείνοντας περαιτέρω το πρόβλημα της έλλειψης αυτογνωσίας.

Σε όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν εξαιρετικά σπάνιο Έλληνας να φέρει ελληνικό όνομα, διότι αυτό θεωρείτο ασέβεια. Λίγο πριν την επανάσταση του 1821, εξαπλώθηκε ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός με μεγάλη καθυστέρηση και στην Ελλάδα. Εκείνη την εποχή οι λιγοστοί εγγράμματοι Έλληνες που ήρθαν σε επαφή με τα εκτυπωμένα κείμενα της “Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας” άρχισαν όχι μόνο να δίνουν στα παιδιά τους ελληνικά ονόματα, αλλά να αλλάζουν και τα δικά τους ονόματά τους με ελληνικά. Για την αποτροπή αυτού του φαινομένου ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ εξέδωσε απαγορευτική εγκύκλιο το 1819 !

πηγή

Σύμφωνα με διάφορες απλές εργασίες στατιστικής που έχουν διενεργηθεί σε δείγματα άνω των 60.000 Ελλήνων, εμφανίζεται το φαινόμενο πάνω από τους μισούς άρρενες, να φέρουν ένα από τα οκτώ εβραϊκά ονόματα :

Γεώργιος, Γιάννης, Κώστας, Δημήτριος, Νικόλαος, Παναγιώτης, Βασίλης, Χρήστος.

Η λίστα που εμφανίζεται παρακάτω περιλαμβάνει τα ονόματα με την σειρά από την μεγαλύτερη συχνότητα προς την μικρότερη.

Παρατηρούμε ότι το πρώτο ελληνικό όνομα εμφανίζεται μόλις στην 18η θέση (Αλέξανδρος) και κατόπιν το επόμενο βρίσκεται μόλις στην 35η (Αριστείδης) και στην 36η (Λεωνίδας) θέση.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στους άρρενες μόνο το 5% του πληθυσμού φέρει ελληνικό όνομα !

Τα 36 πιο συνηθισμένα

Γεώργιος 11,1

Ιωάννης 8,55

Κώστας 7,97

Δημήτρης 7,65

Νικόλαος 6,93

Παναγιώτης 4,71

Βασίλης 3,60

Χρήστος 3,56

Αθανάσιος 2,43

Μιχαήλ 2,27

Ευάγγελος 1,98

Σπύρος 1,98

Αντώνης 1,87

Αναστάσιος 1,64

Θεόδωρος 1,57

Ανδρέας 1,54

Χαράλαμπος 1,54

Αλέξανδρος 1,45

Εμμανουήλ 1,37

Ηλίας 1,34

Σταύρος 1,02

Πέτρος 0,94

Σωτήριος 0,92

Στυλιανός 0,88

Ελευθέριος 0,78

Απόστολος 0,75

Φώτιος

0,68

Διονύσιος 0,65

Γρηγόριος 0,64

Άγγελος

0,62

Στέφανος 0,59

Ευστάθιος 0,59

Παύλος 0,56

Παρασκευάς 0,56

Αριστείδης 0,56

Λεωνίδας 0,50

ΠΗΓΗ

Στις θύλες υπάρχει ευρύτερη κατανομή, με τα ονόματα Μαρία, Ελένη, Κατερίνα και Βασιλική να είναι τα πιο συνηθισμένα, όπου εξαίρεση αποτελεί το Ελένη, που απαντάται από την αρχαιότητα. Παρατηρώντας την λίστα βλέπουμε πως το δεύτερο ελληνικό όνομα εμφανίζεται μόλις στην 20η (Καλλιόπη) θέση. (Το όνομα Δήμητρα είναι η θηλυκή εκδοχή του Δημήτριος και όχι της θεότητας Δήμητρα, διότι ήταν και είναι ύβρις να φέρει άνθρωπος ή ζώο όνομα ολύμπιας υπεροντότητας).