Ρεπουμπλικανοί: Αυτοί είναι οι διαφθορείς της ελληνικής κοινωνίας.

Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος

Νέα τροπή παίρνει η πολιτική διαμάχη μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρώπης, καθώς μια πρόσφατη έκθεση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ στοχοποιεί συγκεκριμένες εταιρείες, μεταξύ των οποίων δώδεκα ελληνικές, κατηγορώντας τις ότι προωθούν ατζέντες που αντιβαίνουν στα αμερικανικά συμφέροντα. Το έγγραφο, που έχει σταλεί στα κεντρικά του κόμματος, ζητά την άμεση διακοπή της χρηματοδότησης των εταιρειών αυτών από αμερικανικούς πόρους, εστιάζοντας ιδιαίτερα στη σχέση της αμερικανικής πρεσβείας με την ελληνική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι συγκεκριμένες εταιρείες ενισχύουν την προώθηση της WOKE ατζέντας, των αρχών DEI (Διαφορετικότητα, Ισότητα και Ενσωμάτωση) και ESG (Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση), καθώς και φιλικών πολιτικών προς τη μουσουλμανική κοινότητα, γεγονότα που χαρακτηρίζονται ως απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη συνεργασία τους με την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, με την έκθεση να υποστηρίζει ότι η στήριξη που λαμβάνουν από αμερικανικούς φορείς ενισχύει πρωτοβουλίες που δεν ευθυγραμμίζονται με τις προτεραιότητες της νέας πολιτικής γραμμής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Παράλληλα, το κείμενο επιτίθεται προσωπικά στον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο κατηγορεί για υπαναχώρηση στις πιέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης των ΗΠΑ, ιδιαίτερα όσον αφορά την προώθηση νομοθεσιών υπέρ των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Οι εξελίξεις αυτές σε συνδυασμό με τη νέα οικονομική πολιτική των ΗΠΑ και την επικείμενη επιβολή δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το μέλλον της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και για τις πιθανές οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας σύγκρουσης συμφερόντων.

Μόλις προ ολίγων ημερών, εδώ στο ntoros.gr αναφερόμασταν με άρθρο μας στον ύποπτο ρόλο που διαδραματίζει το Ίδρυμα Ωνάση με αφορμή την επικείμενη ίδρυση των Ωνάσιων Σχολείων. Τονίσαμε την πολιτισμική παρακμή και τη σταδιακή αλλοίωση της ελληνικής κουλτούρας που προωθούνται μέσα από τις δράσεις του συγκεκριμένου Ιδρύματος, το οποίο κατά «διαβολική σύμπτωση» περιλαμβάνεται στις δώδεκα «ελληνικών συμφερόντων» εταιρείες που μέμφεται η έκθεση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ. Είχαμε θέσει, μάλιστα, τον προβληματισμό μας σχετικά με τις πηγές χρηματοδότησης του συγκεκριμένου ιδρύματος, αλλά και άλλων αντίστοιχων ιδρυμάτων, αναρωτώμενοι εάν λαμβάνουν στήριξη και από τα δημόσια ταμεία.

Δυστυχώς, η πρόσφατη έκθεση των Ρεπουμπλικάνων και η ανάδειξη της στενής σχέσης μεταξύ της αμερικανικής πρεσβείας και των εταιρειών – ιδρυμάτων που προωθούν ατζέντες ξένες προς τα ελληνικά συμφέροντα, έρχονται να δώσουν μια πιο ξεκάθαρη διάσταση στο ζήτημα.

Βγάζει πλέον νόημα η κατεύθυνση που έχει πάρει το Ίδρυμα Ωνάση, όπως και άλλοι παρόμοιοι φορείς, εφόσον αποδεικνύεται περίτρανα πλέον, ότι η χρηματοδότησή τους συνδέεται με κύκλους που επιδιώκουν την πολιτική και πολιτισμική ανακατεύθυνση της Ελλάδας.

Το γεγονός ότι τα παραπάνω στοιχεία ήρθαν στο φως από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ δεν αναιρεί την ουσία του προβλήματος. Ανεξάρτητα από τα συμφέροντα που μπορεί να εξυπηρετούν οι αποκαλύψεις αυτές, παραμένει το ερώτημα του κατά πόσο τα συγκεκριμένα ιδρύματα και οργανισμοί λειτουργούν πραγματικά προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας ή αντιθέτως συμβάλλουν ενεργά στην αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας και των παραδοσιακών αξιών.

Για χρόνια, η κοινή γνώμη είχε αποδεχθεί σχεδόν άκριτα την αφήγηση ότι τέτοιου είδους φορείς εργάζονται για το κοινό καλό, προσφέροντας εκπαιδευτικά και πολιτιστικά προγράμματα που ενισχύουν και προβάλλουν τη χώρα. Ωστόσο, τα δεδομένα που αναδεικνύονται σήμερα δείχνουν ότι πίσω από αυτή την εικόνα κρύβονται πολύ πιο σκοτεινές προθέσεις.

Η διαφθορά που προωθείται δεν είναι απλώς οικονομική – είναι πρωτίστως αξιακή και πολιτισμική. Χτυπά κατευθείαν στον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας, απειλώντας ακόμη και την ασφάλειά της. Η στοχευμένη αναμόρφωση των κοινωνικών δομών δεν γίνεται προς μια κατεύθυνση ανάπτυξης και ευημερίας, αλλά προς την αποδόμηση των ίδιων των θεμελίων του έθνους.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι τυχαία η προώθηση ανοιχτών συνόρων και η αθρόα εισροή μεταναστών, μέσω μηχανισμών που στηρίζονται από τους ίδιους κύκλους. Από οργανισμούς που εμφανίζονται ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούν άλλες, λιγότερο αθώες σκοπιμότητες.

Είναι άλλο να περιμένει κανείς την προώθηση τέτοιων πολιτικών από φορείς και δυνάμεις που διακηρυγμένα έχουν ατζέντες εναντίον της εθνικής κυριαρχίας, και εντελώς άλλο να βλέπει την ίδια αυτή επιβολή να έρχεται από οργανισμούς που παρουσιάζονται ως φορείς πολιτισμού, εκπαίδευσης και κοινωνικής προόδου. Αυτό είναι και το πιο επικίνδυνο στοιχείο της υπόθεσης: η προώθηση αυτής της αποσταθεροποίησης δεν γίνεται ανοιχτά και φανερά, αλλά μέσα από θεσμούς που θεωρητικά δρουν προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, φορώντας τον μανδύα του «καλού και δικαίου».

Έτσι η ελληνική κοινωνία με απόλυτη αποδοχή και χωρίς καμία αντίσταση, έχει επιτρέψει την εισαγωγή και καθιέρωση πολιτικών που εξυπηρετούν την αποδυνάμωση της εθνικής ταυτότητας, την εδραίωση της παγκοσμιοποίησης, την αποδοχή της παράνομης μετανάστευσης ως φυσιολογικής πραγματικότητας, και την προώθηση μιας στρεβλής εικόνας για την ανθρώπινη φύση και τη φυσιολογία.

Μπροστά σε αυτήν τη συνεχή υπονόμευση του ελληνικού έθνους, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η σιωπή ή η απλή διαμαρτυρία. Χρειάζεται μια συνειδητή στροφή των ίδιων των πολιτών προς μια πολιτική που θα βασίζεται στην αποκατάσταση της εθνικής αξιοπρέπειας, της κοινωνικής συνοχής και της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Οι Έλληνες πολίτες δεν μπορούν να παραμένουν θεατές στην καταστροφή των αξιών τους. Οφείλουν να αναλάβουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους.

Αυτή η πολιτική θα πρέπει να στηρίζεται στη θεμελιώδη αρχή ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες! Όχι ως κενό σύνθημα αυτή τη φορά, αλλά ως πραγματική πολιτική κατεύθυνση που θα αποκαταστήσει την εθνική μας κυριαρχία και θα επαναφέρει τη χώρα σε μια πορεία αυτοδιάθεσης και ευημερίας. Πρώτο και κύριο μέλημα είναι η ανάκτηση του ελέγχου των βασικών θεσμών του κράτους, εξασφαλίζοντας ότι λειτουργούν προς όφελος του ελληνικού λαού και όχι ξένων συμφερόντων.

Παράλληλα, η αποκατάσταση της ελληνικής ταυτότητας προϋποθέτει την ενίσχυση της ελληνικής παιδείας, της γλώσσας, των παραδόσεων και της ιστορικής μας συνείδησης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζεται ως ένα απλό πιόνι σε διεθνείς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, που αποσκοπούν στην εξάλειψη κάθε εθνικής ιδιαιτερότητας, και μετατρέπουν τη χώρα σε ένα απρόσωπο και αδιάφορο τμήμα μιας παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας.

Ως πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας, έχουμε καθήκον να συνδράμουμε στη δημιουργία των συνθηκών για την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής Δημοκρατίας. Η εξουσία δεν μπορεί να παραμένει συγκεντρωμένη στα χέρια μιας πολιτικής ελίτ που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα. Αντιθέτως, το κράτος πρέπει να εκφράζει τη βούληση των Ελλήνων πολιτών, με διαφάνεια, έλεγχο, λογοδοσία και πραγματική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων. Δημοκρατία άλλωστε είναι το Κρατείν του Δήμου.

ΠΗΓΗ