Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού

Με αφορμή το πολύ λυπηρό γεγονός που συνέβη στην Άρτα με το 5,5 μηνών μωρό που ο πατέρας του ξέχασε(...) στο αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του, αν εξετάσουμε σαν κοινωνία τα αίτια που μπορεί να οδήγησαν σε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα, ίσως και να οδηγηθούμε στους υπαίτιους και στη λύση, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια γεγονότα.

Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει - ειδικά στις Η.Π.Α που τέτοια τραγικά περιστατικά συμβαίνουν συχνά και οι ψυχιατρικοί ερευνητές το έχουν ονομάσει ως "ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΜΩΡΟΥ" -
εξηγούν πως είναι σα να υπάρχει προσωρινή απώλεια μνήμης στο άτομο που θα ξεχάσει το παιδί του σε κάποιο κλειστό χώρο με συνέπεια πολλές φορές τραγικών αποτελεσμάτων, όπως η περίπτωση του γονέα στην Άρτα.

Ας δούμε τι ακριβώς περιγράφει η ιατρική εξήγηση για τέτοια γεγονότα :

Το «Σύνδρομο Ξεχασμένου Μωρού», εμφανίζεται συχνά όταν οι γονείς εστιάζουν σε μελλοντικές εργασίες αντί στη στιγμή, νοοτροπία που μπορεί να αποβεί μοιραία για ένα ήσυχο ή κοιμισμένο μωρό.
Το «Σύνδρομο Ξεχασμένου Μωρού», επηρεάζει γονείς από κάθε φυλή, φύλο, εισόδημα, μορφωτικό επίπεδο και ιδιοσυγκρασία. Το να ξεχάσει ένας γονιός το παιδί του στο αυτοκίνητο, συμβαίνει πιο συχνά όταν ο γονέας έχει μια αλλαγή στη ρουτίνα του ή όταν κάνει πολλές εργασίες χωρίς σκέψη, με το παιδί στο αυτοκίνητο.
Το να κάνεις μια εργασία χωρίς σκέψη, ονομάζεται «κινητική μνήμη».
Όταν κάνουμε μια δραστηριότητα χρησιμοποιώντας κινητική μνήμη, απελευθερώνεται χώρος στον εγκέφαλο για να σκεφτούμε μελλοντικές εργασίες.
Ένα ήσυχο μωρό ή ένα μικρό παιδί στο πίσω κάθισμα, θα μπορούσε εύκολα να ξεχαστεί από έναν γονέα που έχει «φύγει» από τη στιγμή και επικεντρώνεται στο μέλλον και τις υποχρεώσεις που καλείται να φέρει εις πέρας.
«Το «Σύνδρομο Ξεχασμένου Μωρού», δε σχετίζεται με το φύλο ή την ηλικία του ατόμου, ούτε έχει σχέση με το αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Έχει σχέση με μία στιγμιαία απώλεια της μνήμης, η οποία μπορεί να συμβεί γιατί η προσοχή και η συγκέντρωση δε λειτουργούν πολύ καλά.» 

Αυτό μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους, όπως : 

• Έχουμε μάθει να κάνουμε πράγματα μηχανικά. 
• Δεν είμαστε εμείς τα άτομα εκείνα που ασχολούμαστε ως επί το πλείστον με τα παιδιά μας.
• Έχουμε φοβερό άγχος και το μυαλό μας σκέφτεται διαφορετικά πράγματα.
• Βιαζόμαστε πάρα πολύ και το άγχος και πάλι, μας αναγκάζει να έχουμε συγκεντρωμένο το μυαλό μας σε ένα απολύτως πράγμα.
• Έχουμε αϋπνία και δεν έχουμε ξεκουραστεί αρκετά.
• Έχουμε κάνει χρήση ουσιών.

Το «Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού», δεν σχετίζεται με βαριά ψυχιατρική αρρώστια. Ωστόσο το άτομο που θα καταφύγει σε μία τέτοια πράξη, μπορεί να ασθενήσει ψυχιατρικά και να προβεί ακόμη και σε απόπειρα αυτοκτονίας.

Έχοντας λοιπόν στο νου μας όσα περιγράφονται πιο πάνω, ίσως να μπορούμε να εξηγήσουμε τι μπορεί να συνέβη στον γονέα που "ξέχασε" το παιδί του, πάνω στην πίεση της καθημερινής ρουτίνας του να προλάβει να είναι στην ώρα του στην εργασία του.

Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που οι άνθρωποι έχουν επιφορτιστεί στην καθημερινότητά τους, ώστε να καταφέρνουν να επιβιώσουν με όλα όσα τους βαρύνουν, ίσως είναι και η απάντηση που όλοι ψάχνουν να βρουν στο τι συνέβη πραγματικά.

Το καθημερινό άγχος και ο φόβος που έχει επιβληθεί στους ανθρώπους και ο αγώνας της επιβίωσής τους - ώστε να είναι νομοταγείς πολίτες, τους έχει μετατρέψει σε ρομπότ, σε ζωντανούς - νεκρούς που βαδίζουν στο δρόμο παραμιλώντας.

Άραγε πότε θα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι των καταστάσεων αυτών; Πότε οι άνθρωποι θα αντιδράσουν; Πότε θα αντιληφθούν πως αυτό που ονομάζουμε "ζωή" δεν είναι αυτό που βιώνουμε;

Μια πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της, θα πρέπει να παρέχει σε αυτούς ασφάλεια και τις απαραίτητες προϋποθέσεις ανθρώπινης διαβίωσης και όχι αγχοτικές καταστάσεις που οδηγούν σε δραματικά αποτελέσματα.

Τι μέτρα έχουν πάρει τόσα χρόνια όλες αυτές οι κυβερνήσεις, ώστε να προστατέψουν τις οικογένειες που φέρνουν παιδιά, τους πολίτες του αύριο, να ζήσουν σε αυτή τη ζωή;
Πότε και ποιοι στάθηκαν αρωγοί σε όλους αυτούς τους γονείς; Δυο γονείς που αναγκάζονται να δουλεύουν για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα με όλες τις υποχρεώσεις τους, αφήνουν τα παιδιά τους να τα προσέχουν άλλοι αντί να τα έχουν οι ίδιοι, αλλά και χωρίς να έχει φροντίσει και η ίδια η πολιτεία για την βοήθεια που πιθανόν θα χρειαστούν σε αυτό.

Η "Ελλήνων Πολιτεία" που η "Ελλήνων Συνέλευσις" οραματίζεται και που θα πραγματοποιήσει με τη συνένωση όλων των πολιτών, στο κοντινό μέλλον, είναι η λύση και η πράξη σε αυτό που ονομάζουμε "ζωή" - "βίο".

Το μέλλον και η προστασία της οικογένειας, ειδικά των παιδιών - που αυτά είναι το αληθινό μέλλον - θα περιέχουν όλα όσα χρειάζονται για μια εξασφαλισμένη πραγματική ζωή και οι γονείς θα μπορούν μόνο να τα βλέπουν να μεγαλώνουν, χωρίς το βάρος και το άγχος πώς θα συμβεί αυτό.

Όλα είναι στα χέρια και στις επιλογές μας, για να συμβούν όσο το δυνατόν πιο σύντομα.

Σύνταξη : Καίτη Γούναρη
Επιμέλεια : Αναστασία Ιακώβου