Κάσος-«Levoli Relume»: Μήπως το Αιγαίο ανήκει στην Τουρκία;
Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Μεγάλη ένταση έχει προκύψει για ακόμη μια φορά στο Αιγαίο, και συγκεκριμένα στην περιοχή της Κάσου, λόγω των ερευνητικών εργασιών του ιταλικού σκάφους «Ievoli Relume» για τη μελλοντική πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου.
Πιο συγκεκριμένα πριν λίγες μέρες, ο Υδρογραφικός Σταθμός του Ηρακλείου Κρήτης εξέδωσε νέα NAVTEX, με την οποία δόθηκε άδεια στο ιταλικό πλοίο να επιστρέψει στην περιοχή, πλέοντας και πάλι εντός των Ελληνικών Εθνικών Χωρικών Υδάτων (ΕΧΥ) των 6 ναυτικών μιλίων, όπως και σε προηγούμενη περίπτωση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Τουρκία που παρακολουθεί αυτόματα τις NAVTEX που εκδίδονται από τους ελληνικούς υδρογραφικούς σταθμούς, έστειλε φρεγάτα στην περιοχή, πιθανόν για να επαληθεύσει «εάν οι Έλληνες λένε αλήθεια» σχετικά με την περιοχή και τον χρόνο δραστηριοποίησης του ερευνητικού σκάφους.
Με αυτή την τακτική της παθητικής στάσης, η κυβέρνηση εκθέτει την Ελλάδα και συντηρεί ένα καθεστώς «χώρας υπό επιτήρηση», ενώ παραμένει αδιευκρίνιστο ποιες συνεννοήσεις έχουν πιθανότατα προηγηθεί μυστικά για τη διατήρηση των «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο, προφανώς εις βάρος της άσκησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Εντύπωση επίσης προκαλεί η πρακτική της Αθήνας να εκδίδει NAVTEX καθημερινά, αντί για «οδηγίες» που να καλύπτουν ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε το σκάφος να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις εργασίες του.
Η ελληνική NAVTEX με αριθμό 832/24, που εκδόθηκε πρόσφατα, επέκτεινε χρονικά τις εργασίες του «Ievoli Relume» για δύο επιπλέον 24ωρα (23 και 24 Αυγούστου), πάντα εντός της εθνικής περιοχής των 6 ν.μ. Το στρατηγικό έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου και ιδιαίτερης σημασίας έργου, γνωστού ως «Ευρασιατικός διασυνδετήριος αγωγός» (Eurasia Inter-Connector ή Great Sea Interconnector), που στο μέλλον θα συνδέσει τρεις χώρες (Ισραήλ, Κύπρο, Ελλάδα) και θα είναι η μακρύτερη υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση στον κόσμο, με μήκος 287 χιλιομέτρων. Η Τουρκία προσπαθεί να εμποδίσει το έργο, προφανώς επειδή αυτό θα εδραιώσει τη σχέση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.
Τα πρόσφατα αυτά γεγονότα στην Κάσο, αναδεικνύουν ένα σοβαρό ζήτημα το οποίο δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Παρότι οι έρευνες αυτές γίνονται εντός των Ελληνικών Εθνικών Χωρικών Υδάτων με γνώση και συγκατάθεση της ΕΕ, η Τουρκία έχει επανειλημμένα στείλει πολεμικά πλοία στην περιοχή, λειτουργώντας ουσιαστικά ως επιτηρητής εργασιών που πραγματοποιούνται σε ελληνικά χωρικά ύδατα.
Η τουρκική αυτή πρακτική εγείρει ερωτήματα: Μήπως έχουμε παραχωρήσει τον έλεγχο του Αιγαίου στην Τουρκία χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει; Γιατί επιτρέπουμε σε μια τρίτη χώρα να επιτηρεί τις δικές μας ενέργειες στην περιοχή; Και το πιο ανησυχητικό: γιατί ουσιαστικά δεν αντιδρά κανείς εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης;
Αν και το ζήτημα της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, θα έπρεπε να έχει λυθεί εδώ και δεκαετίες –τουλάχιστον από το 1995– καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να αγγίξει το θέμα. Η απουσία αυτής της κίνησης έχει δημιουργήσει ένα κενό, το οποίο εκμεταλλεύεται η Τουρκία για να επιβάλλει τις δικές της διεκδικήσεις.
Είναι αδιανόητο σήμερα να συζητάμε για διαπραγμάτευση σε ό,τι αφορά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στα ελληνικά ύδατα. Άλλωστε δε μιλάμε για δικαιώματα που πρέπει να διεκδικήσουμε, αλλά για ένα αυθύπαρκτο Δίκαιο που πρέπει να υπερασπιστούμε. Η σιωπή που επικρατεί τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την αντιπολίτευση, είναι εκκωφαντική. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει αμέτοχη σε μια κατάσταση όπου τρίτες χώρες και δη χώρες με εχθρικές διαθέσεις, επεμβαίνουν στις δικές της υποθέσεις.
Είναι πλέον σαφές ότι η στάση που έχουμε υιοθετήσει στην εξωτερική πολιτική χρειάζεται άμεση επανεξέταση και αναπροσαρμογή. Η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων δεν μπορεί να παραμένει θέμα συζητήσεων και υποχωρήσεων.
Η δυναμική υπεράσπιση του ελληνικού δικαίου στο Αιγαίο αλλά και ευρύτερα, δεν αφορά μόνο την προστασία των θαλάσσιων συνόρων μας. Είναι βαθύτερα συνδεδεμένη με την ίδια την ύπαρξη της χώρας μας ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Οποιαδήποτε υποχώρηση ή αδυναμία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες για την εθνική μας ακεραιότητα. Είναι απαραίτητο λοιπόν να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί άμεσα μια ξεκάθαρη πολιτική υπεράσπισης και επιβολής των εθνικών μας συμφερόντων, βάσει πάντα του διεθνούς Δικαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια