CNN – Είσαστε καθόλου σοβαροί;;; (video)

Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης

Τις τελευταίες μέρες, όλα τα μάτια του κόσμου έχουν πέσει στα γεγονότα της Συρίας και την ανάληψη της εξουσίας από έναν νέο δημοκράτη, πρώην μαχητή της ISIS.
Ο Άσαντ φυσικά είναι αυτός που έχει μπει στο στόχαστρο ως δικτάτορας, και όχι ο “αντάρτης” Άχμεντ αλ-Σαράα (Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι), ο «πραγματιστής ριζοσπάστης», όπως τον αποκαλούν και πολλοί ξένοι ανταποκριτές και δημοσιογράφοι. Μάλιστα, κάνουν εκτενή ρεπορτάζ για την περιουσία του Άσαντ, για τον χρυσό και τα αμάξια του κ.ο.κ.

Βεβαίως, δεν λείπουν και τα “σοβαρά” ρεπορτάζ, όπως αυτό της Clarissa Ward, μιας Βρετανό-αμερικανίδας τηλεοπτικής δημοσιογράφου, που είναι και η επικεφαλής διεθνής ανταποκρίτρια για το CNN. Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια παγκοσμίως με δισεκατομμύρια τηλεθεατές που προφανώς και μπορεί εύκολα να χειραγωγήσει τη κοινή γνώμη.

Θα πει κάποιος από την άλλη, “γιατί να χειραγωγήσει και όχι να ενημερώσει έγκυρα τους τηλεθεατές του;

Ενημέρωση είναι να δώσω την σωστή πληροφορία χωρίς καμία παρέμβαση, και χειραγώγηση, στην προκειμένη, είναι να κατευθύνω την είδηση με το τρόπο που επιθυμεί ο χειραγωγός.

Ας δούμε όμως τι συνέβη σε αυτό το video ρεπορτάζ της Clarissa Ward.
Η Clarissa Ward ερευνώντας για τον Αμερικάνο δημοσιογράφο Austin Tice που έχει εξαφανιστεί εδώ και 12 χρόνια, πήγε σε μια φυλακή του καθεστώτος Άσαντ στην Δαμασκό. Εκεί, όπως αναφέρει και το ρεπορτάζ έκανε μια “εκπληκτική” ανακάλυψη!! Τι και αν το καθεστώς Άσαντ είχε πέσει 5 μέρες πριν και στις φυλακές είχαν μπει στρατιώτες που απελευθέρωσαν κρατούμενους. Η Clarissa Ward και ο κάμεραμαν της, βρήκαν μονάχα κλειδωμένη πόρτα. Έτσι, ο στρατιώτης που τους συνόδευε, πυροβόλησε, ώστε να ανοίξει την πόρτα και να βρεθούν σε αυτή την οσκαρική αναμετάδοση απελευθέρωσης ενός ξεχασμένου καλοξυρισμένου κρυμμένου κρατούμενου.

Αρχικά βρήκαν μια κουβέρτα που, μια κουνιόταν, μια όχι… Στη συνέχεια και ρωτώντας, αν είναι κάποιος εκεί – σασπένς καταλαβαίνετε- ο στρατιώτης σηκώνει δειλά τη κουβέρτα και στρέφει αμέσως το τουφέκι στον ξεχασμένο κρατούμενο. Ο κρατούμενος βλέποντας την τηλεοπτική δημοσιογράφο, είδε στο πρόσωπο της τον σωτήρα του και έτσι πιάστηκε από τον αγκώνα της και από φοβισμένος, σιγά – σιγά άρχισε να εξιστορεί το πώς βρέθηκε στις φυλακές από το καθεστώς Άσαντ.

Αν κάποιος παρατηρήσει το βίντεο του ρεπορτάζ, θα αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά και δεν έχει καμία λογική. Το ρεπορτάζ μοιάζει περισσότερο με ταινία με τον Στίβεν Σιγκάλ, παρά με πραγματικό γεγονός. Θα πει κάποιος ότι και οι ταινίες από την ζωή είναι βγαλμένες, αλλά αυτό παραπάει….

Τελικά, αυτό είναι η δημοσιογραφία των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών ή δημαγωγία;
Δηλαδή, ένα ολόκληρο καθεστώς πέφτει και τυγχάνει να ξεμείνει ένας κρατούμενος σε μια άδεια φυλακή, που εντελώς τυχαία υπάρχει συνεργείο με κάμερες για να το δείξουν στο ρεπορτάζ τους;

Τι θέλει να μας δείξει αυτό το ρεπορτάζ; Πως υπήρχαν κρυμμένοι κρατούμενοι; ή πως τους ξέχασαν οι αντάρτες που τους απελευθέρωσαν; Ή ότι ο κρατούμενος δεν πήρε χαμπάρι, όταν άδειαζε η φυλακή;
Όπως και να ‘χει, το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, προσωπικά το βρίσκω πολύ στημένο και είμαι σίγουρος πως, αν παρακολουθήσετε το βίντεο θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει, είναι πώς μια πληροφορία διοχετεύεται στα μέσα, έχοντας τόσο ψέμα, τόσο δόλο, ώστε να δείξουν μια πλευρά ως την “κακή”, αγνοώντας για την πραγματικότητα.

Κακά τα ψέματα έχουμε ζήσει και στο παρελθόν τέτοιες καταστάσεις, με πτώσεις καθεστώτων και με ανάληψη της εξουσίας από ομάδες που καθοδηγούνται από μεγαλύτερες δυνάμεις. Πάντα όλα αυτά με κινηματογραφική μαεστρία και με εικόνες που παραπλανούν, αλλά και προδιαθέτουν τους θεατές σε μια συγκεκριμένη στάση.

Τελικά ο δημοσιογράφος είναι αυτός που πληρώνεται για να ενημερώσει για μια είδηση; Ή αυτός που πραγματικά και χωρίς ανταλλάγματα γράφει δημόσια για όσα είδε και βίωσε, χωρίς ίχνος μεροληψίας για κανέναν και τίποτα;

Η δημοσιογραφία, που πολλές φορές αναβαθμίζει ή υποβιβάζει πρόσωπα και καταστάσεις, αν λειτουργεί υπογείως και δόλια, είναι επικίνδυνη για την πολιτεία.

Η πραγματική δημοσιογραφία αναδεικνύει μόνο την αλήθεια και το γεγονός. Αφήνοντας την κοινή γνώμη να αποφασίσει για την στάση της. Αυτό είναι και η ενημέρωση. Οτιδήποτε άλλο είναι χειραγώγηση και πρέπει άμεσα να θίγουμε και να το πολεμάμε.

Η δημοσιογραφία πρέπει να είναι ανεξάρτητη, δίνοντας στους πολίτες με αντικειμενικότητα και σεβασμό την αλήθεια για κάθε πληροφορία. Η πραγματική δημοσιογραφία είναι η καταγραφή της αλήθειας του δημόσιου βίου.

Και εδώ αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του Αρτέμη Σώρρα, Προέδρου της ‘’Ελλήνων Συνέλευσις’’, ο οποίος αποτελεί τον μοναδικό πολιτικό αρχηγό έως σήμερα, που τόλμησε να καταδείξει δημόσια όλη την αλήθεια για την
Τέταρτη Εξουσία..