ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΓΗ SOS

Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου

Το έτος 2024 μας αποχαιρέτησε πρόσφατα, κλείνοντας την αυλαία του και άφησε πίσω του θλιβερά σκηνικά πολεμικών συγκρούσεων όπου πολύ αίμα χύθηκε και πολλές χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο απολογισμός σε ανθρώπινες απώλειες ήταν βαρύτατος και τα στοιχεία που παραθέτουν τα διάφορα μέσα ενημέρωσης για τους αριθμούς των νεκρών στα δύο βασικά πολεμικά μέτωπα είναι άκρως απογοητευτικά.

Στο Ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, το μεν στρατόπεδο των Ουκρανών, υπό τον Πρόεδρο Ζελένσκι, δίνει ως στρογγυλοποιημένο αριθμό νεκρών 43.000 και 370.000 τραυματίες, ενώ ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σε ποστ του στο Truth είχε αναφέρει, πως η Ουκρανία είχε χάσει 400.000 στρατιώτες.

Για τις απώλειες των Ρώσων, οι αναφορές του Ζελένσκι μιλούν για 198.000 νεκρούς και 550.000 τραυματίες, ενώ η Wall Street Journal είχε δώσει τον Σεπτέμβριο παρόμοιο μεν αριθμό νεκρών, αλλά σημαντικά χαμηλότερο αριθμό τραυματιών (400.000).

Για το δεύτερο βασικό μέτωπο πολέμου μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, η διαδικτυακή εφημερίδα Politico βασιζόμενη σε στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών δίνει ότι από τις 7 Οκτωβρίου 2023, ημέρα που η Χαμάς εξαπέλυσε την τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος του Ισραήλ, μέχρι και τις 3 Δεκεμβρίου 2024, είχαν χάσει τη ζωή τους 44,5 χιλιάδες Παλαιστίνιοι -όπου τον ίδιο αριθμό δίνει και το Υπουργείο Υγείας της Χαμάς – και 1600 Ισραηλινοί.

Οι αριθμοί των νεκρών είναι ήδη πολλοί και δεν είναι μόνο αυτοί οι δύο πόλεμοι που μαίνονται σήμερα στον πλανήτη μας. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν σχεδόν παντού μικρές και μεγάλες εστίες πολέμου, σφοδρές συγκρούσεις και ένοπλες συρράξεις ανάμεσα σε αντίπαλα στρατόπεδα, όπου χάνονται καθημερινά ανθρώπινες ζωές και πολλές περιοχές μαραζώνουν.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής :

Στην Υεμένη ο πόλεμος διαρκεί από το 2014, με το συνασπισμό υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας να μάχεται εναντίον των Χούθι, μιας πολιτικής και στρατιωτικής ομάδας που υποστηρίζεται από το Ιράν.
Στη Συρία ο πόλεμος που ξεκίνησε το 2011, συνεχίζεται με τη συμμετοχή διαφόρων εξωτερικών δυνάμεων.
Στην περιοχή Τιγκράϊ της Αιθιοπίας, η αιματηρή εμφύλια σύγκρουση που ξεκίνησε το 2020 είναι ακόμα σε εξέλιξη, διαμορφώνοντας συνθήκη ανθρωπιστικής κρίσης.
Στη Σομαλία, συνεχίζεται επίσης ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια με τη συμμετοχή του στρατού της Σομαλίας και των τρομοκρατικών ομάδων, όπως για παράδειγμα η Αλ-Σαμπάμπ.
Η ταλαιπωρημένη περιοχή του Σαχέλ της Αφρικής, που περιλαμβάνει χώρες όπως το Μάλι, η Μπουργκίνα Φάσο και ο Νίγηρας μαστίζεται μέχρι σήμερα από πρωτοφανείς βίαιες και αιματηρές συγκρούσεις, που αποδεκατίζουν τον πληθυσμό.
Ο εμφύλιος πόλεμος και οι εθνοτικές συγκρούσεις που ταλανίζουν τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό συνεχίζονται εδώ και πολλές δεκαετίες με αμείωτους ρυθμούς.
Στο Νότιο Σουδάν, το πραξικόπημα που οργάνωσε μια μερίδα του στρατού το 2013, οδήγησε σε σοβαρό εμφύλιο πόλεμο, που έληξε μεν τυπικά το 2018, αλλά η κατάσταση στη χώρα παραμένει τεταμένη.
Στο Αφγανιστάν, η κατάσταση παραμένει έκρυθμη, παρά την αποχώρηση των αμερικανικών και των διεθνών στρατευμάτων το 2021 και την επάνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία. Εθνοτικές συγκρούσεις ξεσπούν διαρκώς και οι αντάρτικες ομάδες και οι τρομοκρατικές επιθέσεις, κυρίως από το ισλαμικό κράτος (ISIS-K), συνταράσσουν συνεχώς τη χώρα που δεν μπορεί να βρει τους κανονικούς ρυθμούς της.
Η Μιανμάρ, αφότου ο στρατός ανέτρεψε πραξικοπηματικά τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση το 2021, βυθίστηκε ξανά σε κρίση βιώνοντας σοβαρές συγκρούσεις μεταξύ των στρατιωτικών και των αντιπάλων του καθεστώτος. Διάφορες ένοπλες ομάδες και αντάρτες συνεχίζουν να μάχονται για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ενώ οι μαζικές κινητοποιήσεις που πυροδοτούνται οδηγούν σε αιματηρές εξεγέρσεις σε πολλαπλά μέτωπα.
Ανάμεσα στην κυβέρνηση του Πακιστάν και των Ταλιμπάν, υπάρχει μία διαρκής ένταση με ταραχές, συγκρούσεις και εξεγέρσεις, που τρέφονται κυρίως από την κοινωνική δυσαρέσκεια, τη στέρηση και την απογοήτευση των κατοίκων και κυρίως των νέων.
Η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία πλήττεται από το 2012 από διάφορες εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις, καθώς και από εμφύλιες διαμάχες που αναζωπυρώνονται συνεχώς και κρατούν δέσμια τη χώρα σε μια διαρκή αναταραχή.
Ο πόλεμος στην Κορέα τελείωσε το 1953 με ανακωχή, χωρίς να υπάρξει επίσημη συνθήκη ειρήνης και οι εντάσεις μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας συνεχίζουν να δημιουργούν προβλήματα στους κατοίκους των δύο περιοχών, προκαλώντας περιοδικές στρατιωτικές συγκρούσεις και σοβαρούς κινδύνους από τις πυραυλικές δοκιμές. Οι διαφορές στον τρόπο ζωής των δύο χωρών είναι τόσο μεγάλες, που προκαλούν σοκ και τροφοδοτούν παράλληλα τη διατήρηση των εντάσεων ανάμεσά τους.

Όλες αυτές οι αναταραχές, οι συγκρούσεις και οι διαμάχες που προαναφέραμε είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της κατάστασης που επικρατεί στον πλανήτη μας αυτή τη στιγμή και αν θελήσουμε να ερευνήσουμε περισσότερο, θα βρούμε πολλές ακόμα παρόμοιες, ή και μεγαλύτερης ίσως έντασης εστίες πολέμων, που κατατρώγουν και αφανίζουν συστηματικά την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπειά μας.

Ο καινούργιος χρόνος έχει ήδη διαδεχθεί τον παλιό και παρ΄όλη την ψευδαίσθηση της εορταστικής ατμόσφαιρας και την τεχνητή “κανονικότητα”, η απειλή του πολέμου σχεδόν σε όλη την υφήλιο σκιάζει τη ζωή μας, θυμίζοντας σε όλους μας το βαρύ φόρο που πληρώνουμε ως ανθρωπότητα με τις τόσες χιλιάδες νεκρούς που άφησαν πίσω τους οι πολεμικές συγκρούσεις.

Οι συνήθεις ευχές, που ανταλλάξαμε μεταξύ μας, δεν ωφέλησαν ως φαίνεται, καθώς τα στατιστικά νούμερα των συνανθρώπων μας, που έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας στα διάφορα μέτωπα, είναι τραγικά και μιλούν από μόνα τους. Εάν δε, προσθέσουμε σ΄αυτά και τις ανθρώπινες απώλειες από τις εμπλοκές διεθνών συμμοριών και τρομοκρατικών επιθέσεων, ο απολογισμός είναι ακόμη πιο τραγικός.

Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε σύγκρουση, τα όπλα κι η ανεξέλεγκτη βία κυριαρχούν και το ανθρώπινο αίμα ρέει άφθονο σ΄όλα τα ανοιχτά μέτωπα.

Αυτός ο εκτρωματικός μηχανισμός συνεχών πολεμικών συγκρούσεων με τεράστιο κόστος είναι η επιτομή της βαρβαρότητας, αν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, αυτή η βαρβαρότητα είναι το είδος του πολιτισμού που παράγουμε σήμερα οι άνθρωποι!

Γιατί λοιπόν αποδεχόμαστε σιωπηρά και αδιαμαρτύρητα όλο αυτό το θέατρο πολέμου και ανεχόμαστε να σφάζονται συνάνθρωποί μας μπροστά στα μάτια μας; Γιατί να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας χωρίς λόγο και ουσία, όταν ζούμε σ΄ένα πλανήτη που μπορεί να μας προσφέρει τα πάντα σε πλήρη αφθονία;

Οφείλουμε να εγκαταλείψουμε επιτέλους την αυταπάτη ότι κάποιος άλλος ευθύνεται για την κατάντια μας και την κατάπτωσή μας. Αν στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα μας, με μια διάθεση ειλικρινούς ενδοσκόπησης, σίγουρα θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ένα κομμάτι ευθύνης που μας αναλογεί, εφόσον είμαστε κι εμείς μέρος του συνόλου της ανθρωπότητας.

Η προσέγγιση με πλήρη επίγνωση και σεβασμό του “Γνώθι σ΄εαυτόν”, θα μας αποκαλύψει ποιοί είμαστε, από πού προερχόμαστε, σε ποιό σχέδιο εντασσόμαστε και ποιόν προορισμό έχουμε.

Τότε θα κατανοήσουμε πλήρως, γιατί η ανθρωπότητα εκτροχιάστηκε από την πορεία που της είχε προοριστεί. Οι άνθρωποι αφέθηκαν στη λήθη τους, έχασαν τον στόχο και τον σκοπό της ύπαρξής τους και ενέδωσαν σε διαστροφικές ορέξεις σκοτεινών κέντρων, που συντηρούνται απορροφώντας τον χρόνο μας και την ενέργειά μας, ενώ μας παρασέρνουν σ΄έναν αυτοκαταστροφικό όλεθρο.

Είναι η ώρα τώρα που όλα έρχονται στο Φως και μας αποκαλύπτονται με καταιγιστικές ταχύτητες, να επαναπροσδιοριστούμε όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά και να επανορθώσουμε όλο το άδικο που έχουμε παράξει, είτε εν αγνοία μας είτε ηθελημένα, μετουσιώνοντάς το δυναμικά σε συλλογική δημιουργικότητα ανταποκρινόμενοι επάξια στην πολύτιμη κληρονομιά που μας άφησαν οι τεράστιοι πρόγονοί μας.

ΠΗΓΗ