ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ ΑΠΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑΣ.
ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Prof. Dr. med. Sucharit Bhakdi ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Δρ. Angela Merkel
COVID-19, Επείγουσα Επανεκτίμηση, Διάγνωση και Βασικές Αρχές της Λοιμώξεων: Ανοιχτή επιστολή από τον καθηγητή Sucharit Bhakdi προς τη Γερμανίδα Καγκελάριο Δρ. Angela Merkel
Ανοιχτή επιστολή από τον Dr. Sucharit Bhakdi, Ομότιμο Καθηγητή Ιατρικής Μικροβιολογίας στο Πανεπιστήμιο Johannes Gutenberg Mainz, προς τη Γερμανίδα Καγκελάριο Δρ. Angela Merkel. Ο καθηγητής Bhakdi ζητά επείγουσα επανεκτίμηση της απάντησης στο Covid-19 και θέτει στον Καγκελάριο πέντε κρίσιμα ερωτήματα. Η επιστολή έχει ημερομηνία 26 Μαρτίου. Αυτή είναι μια ανεπίσημη μετάφραση. δείτε το αρχικό γράμμα στα γερμανικά ως PDF.
Αγαπητή καγκελάριος,
Ως ομότιμος του Πανεπιστημίου Johannes-Gutenberg στο Μάιντς και επί μακρόν διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατρικής Μικροβιολογίας, αισθάνομαι υποχρεωμένος να αμφισβητώ κριτικά τους εκτεταμένους περιορισμούς στη δημόσια ζωή που αντιμετωπίζουμε επί του παρόντος για να μειώσουμε τη διάδοση του Ιός covid-19.
Δεν είναι σαφώς πρόθεσή μου να υποτιμήσω τους κινδύνους του ιού ή να διαδώσω ένα πολιτικό μήνυμα. Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι καθήκον μου να κάνω μια επιστημονική συμβολή στην τοποθέτηση των τρεχόντων δεδομένων και γεγονότων - και, επιπλέον, να κάνω ερωτήσεις που κινδυνεύουν να χαθούν στη θερμή συζήτηση. Ο λόγος για την ανησυχία μου έγκειται κυρίως στις πραγματικά απρόβλεπτες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες των δραστικών μέτρων περιορισμού που εφαρμόζονται επί του παρόντος σε μεγάλα μέρη της Ευρώπης και τα οποία ήδη εφαρμόζονται επίσης σε μεγάλη κλίμακα στη Γερμανία.
Επιθυμία μου είναι να συζητήσω κριτικά - και με την απαραίτητη προοπτική - τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του περιορισμού της δημόσιας ζωής και των συνακόλουθων μακροπρόθεσμων επιπτώσεων.
Προς τούτο, αντιμετωπίζω πέντε ερωτήσεις που δεν έχουν απαντηθεί επαρκώς μέχρι στιγμής, αλλά είναι απαραίτητες για μια ισορροπημένη ανάλυση.
Θα ήθελα να σας ζητήσω να σχολιάσετε γρήγορα και, ταυτόχρονα, να καλέσετε την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να αναπτύξει στρατηγικές που προστατεύουν αποτελεσματικά τις ομάδες κινδύνου χωρίς να περιορίζουν τη δημόσια ζωή σε γενικές γραμμές και να σπέρνουν τους σπόρους για μια ακόμη πιο εντατική πόλωση της κοινωνίας από ό, τι είναι ήδη λαμβάνει χώρα.
Με τον απόλυτο σεβασμό,
Prof. em. Dr. med. Sucharit Bhakdi
1. Στατιστικές
Στην infectiology - που ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Robert Koch - γίνεται μια παραδοσιακή διάκριση μεταξύ μόλυνσης και ασθένειας. Μια ασθένεια απαιτεί κλινική εκδήλωση. [1] Ως εκ τούτου, μόνο οι ασθενείς με συμπτώματα όπως πυρετός ή βήχας πρέπει να περιλαμβάνονται στα στατιστικά στοιχεία ως νέες περιπτώσεις.
Με άλλα λόγια, μια νέα λοίμωξη - όπως μετράται από τη δοκιμή COVID-19 - δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αντιμετωπίζουμε έναν πρόσφατα άρρωστο ασθενή που χρειάζεται ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Ωστόσο, επί του παρόντος θεωρείται ότι πέντε τοις εκατό όλων των μολυσμένων ατόμων αρρωσταίνουν σοβαρά και χρειάζονται αερισμό. Οι προβλέψεις που βασίζονται σε αυτήν την εκτίμηση υποδηλώνουν ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης θα μπορούσε να είναι υπερβολικό.
Η ερώτησή μου: Μήπως οι προβολές κάνουν διάκριση μεταξύ μολυσμένων ατόμων χωρίς συμπτώματα και πραγματικών, ασθενών ασθενών - δηλαδή ατόμων που εμφανίζουν συμπτώματα;
2.Κίνδυνος
Ένας αριθμός κοροναϊών κυκλοφορεί εδώ και πολύ καιρό - σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητο από τα μέσα ενημέρωσης. [2] Εάν αποδειχθεί ότι ο ιός COVID-19 δεν πρέπει να αποδοθεί σημαντικά υψηλότερο δυναμικό κινδύνου από τους ήδη κυκλοφορούμενους ιούς κορώνας, προφανώς όλα τα αντίμετρα θα καταστούν περιττά. Η διεθνώς αναγνωρισμένη Διεθνής Εφημερίδα των Αντιμικροβιακών Αντιπροσώπων θα δημοσιεύσει σύντομα ένα έγγραφο που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το ζήτημα. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της μελέτης είναι ήδη ορατά σήμερα και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο νέος ιός ΔΕΝ διαφέρει από τους παραδοσιακούς ιούς κορώνας όσον αφορά την επικινδυνότητα. Οι συγγραφείς το εκφράζουν στον τίτλο της εφημερίδας τους «SARS-CoV-2: Fear vs. Data».[3]
Η ερώτησή μου:
Πώς συγκρίνεται ο τρέχων φόρτος εργασίας των μονάδων εντατικής θεραπείας με ασθενείς με διαγνωσμένο COVID-19 με άλλες λοιμώξεις κοροναϊού και σε ποιο βαθμό αυτά τα δεδομένα θα ληφθούν υπόψη κατά τη λήψη περαιτέρω αποφάσεων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση; Επιπλέον: Έχει ληφθεί υπόψη η παραπάνω μελέτη στον προγραμματισμό μέχρι τώρα; Και εδώ, φυσικά, η «διάγνωση» σημαίνει ότι ο ιός παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάσταση της ασθένειας του ασθενούς και όχι ότι οι προηγούμενες ασθένειες παίζουν μεγαλύτερο ρόλο.
3. Διάδοση
Σύμφωνα με μια έκθεση στο Süddeutsche Zeitung, ούτε καν το πολύ αναφερόμενο Ινστιτούτο Robert Koch δεν γνωρίζει ακριβώς πόσο δοκιμάζεται για το COVID-19. Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι στη Γερμανία παρατηρήθηκε πρόσφατα ραγδαία αύξηση του αριθμού των περιπτώσεων καθώς ο όγκος των δοκιμών αυξάνεται. [4]
Επομένως, είναι λογικό να υποψιαζόμαστε ότι ο ιός έχει ήδη εξαπλωθεί απαρατήρητα στον υγιή πληθυσμό. Αυτό θα είχε δύο συνέπειες: πρώτον, θα σήμαινε ότι το επίσημο ποσοστό θανάτου - για παράδειγμα, στις 26 Μαρτίου 2020, υπήρχαν 206 θάνατοι από περίπου 37.300 μολύνσεις ή 0,55 τοις εκατό [5] - είναι πολύ υψηλό. Και δεύτερον, θα σήμαινε ότι θα ήταν σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού στον υγιή πληθυσμό.
Η ερώτησή μου:
Υπήρξε ήδη ένα τυχαίο δείγμα του υγιούς γενικού πληθυσμού για την επικύρωση της πραγματικής εξάπλωσης του ιού ή σχεδιάζεται αυτό στο εγγύς μέλλον;
4. Θνησιμότητα
Ο φόβος για αύξηση του ποσοστού θανάτων στη Γερμανία (επί του παρόντος 0,55%) αποτελεί επί του παρόντος αντικείμενο ιδιαίτερα έντονης προσοχής των μέσων ενημέρωσης. Πολλοί άνθρωποι ανησυχούν ότι θα μπορούσε να πυροβολήσει όπως στην Ιταλία (10 τοις εκατό) και στην Ισπανία (7 τοις εκατό) εάν δεν ληφθεί έγκαιρα δράση.
Ταυτόχρονα, γίνεται το λάθος παγκοσμίως για την αναφορά θανάτων που σχετίζονται με ιούς μόλις διαπιστωθεί ότι ο ιός υπήρχε τη στιγμή του θανάτου - ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες. Αυτό παραβιάζει τις Αρχές μόνο όταν είναι βέβαιο ότι ένας πράκτορας έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ασθένεια ή μπορεί να γίνει διάγνωση. Ο Σύνδεσμος των Επιστημονικών Ιατρικών Εταιρειών της Γερμανίας γράφει ρητά στις κατευθυντήριες γραμμές του: «Εκτός από την αιτία θανάτου, πρέπει να δηλώνεται μια αιτιώδης αλυσίδα, με την αντίστοιχη υποκείμενη ασθένεια στην τρίτη θέση στο πιστοποιητικό θανάτου. Περιστασιακά, πρέπει επίσης να δηλώνονται τετρασυνδεδεμένες αλυσίδες αιτιότητας. "[6]
Προς το παρόν δεν υπάρχουν επίσημες πληροφορίες σχετικά με το εάν, τουλάχιστον σε αναδρομική άποψη, έχουν γίνει πιο κρίσιμες αναλύσεις ιατρικών αρχείων για να προσδιοριστεί ο αριθμός των θανάτων που προκλήθηκαν πραγματικά από τον ιό.
Η ερώτησή μου:
Η Γερμανία απλώς ακολούθησε αυτήν την τάση γενικής υποψίας COVID-19; Και: σκοπεύει να συνεχίσει αυτήν την κατηγοριοποίηση με κριτικό τρόπο όπως σε άλλες χώρες; Πώς, λοιπόν, πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ γνήσιων θανάτων που σχετίζονται με κορώνα και τυχαίας παρουσίας ιού κατά τη στιγμή του θανάτου;
5. Συγκρισιμότητα
Η τρομακτική κατάσταση στην Ιταλία χρησιμοποιείται επανειλημμένα ως σενάριο αναφοράς. Ωστόσο, ο πραγματικός ρόλος του ιού σε αυτήν τη χώρα είναι εντελώς ασαφής για πολλούς λόγους - όχι μόνο επειδή εδώ ισχύουν επίσης τα σημεία 3 και 4, αλλά και επειδή υπάρχουν εξαιρετικοί εξωτερικοί παράγοντες που καθιστούν αυτές τις περιοχές ιδιαίτερα ευάλωτες.
Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι η αυξημένη ατμοσφαιρική ρύπανση στο βόρειο τμήμα της Ιταλίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΠΟΥ, αυτή η κατάσταση, ακόμη και χωρίς τον ιό, οδήγησε σε πάνω από 8.000 επιπλέον θανάτους το χρόνο το 2006 μόνο στις 13 μεγαλύτερες πόλεις της Ιταλίας. [7] Από τότε η κατάσταση δεν έχει αλλάξει σημαντικά. [8] Τέλος, αποδείχθηκε επίσης ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο ιογενών πνευμονικών παθήσεων σε πολύ νέους και ηλικιωμένους. [9]
Επιπλέον, το 27,4 τοις εκατό του ιδιαίτερα ευάλωτου πληθυσμού σε αυτήν τη χώρα ζει με νέους, και στην Ισπανία έως και 33,5 τοις εκατό. Στη Γερμανία, το ποσοστό είναι μόνο επτά τοις εκατό [10]. Επιπλέον, σύμφωνα με τον καθηγητή Dr. Reinhard Busse, επικεφαλής του Τμήματος Διαχείρισης Υγείας στο TU Berlin, η Γερμανία είναι πολύ καλύτερα εξοπλισμένη από την Ιταλία σε σχέση με τις μονάδες εντατικής θεραπείας - με συντελεστή περίπου 2,5 [11].
Η ερώτησή μου:
Ποιες προσπάθειες καταβάλλονται για να ευαισθητοποιήσει τον πληθυσμό για αυτές τις στοιχειώδεις διαφορές και για να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι σενάρια όπως αυτά στην Ιταλία ή την Ισπανία δεν είναι ρεαλιστικά εδώ;
Πηγη:
https://www.globalresearch.ca/open-letter-professor-sucharit-bhakdi-german-chancellor-dr-angela-merkel/5708004
Δεν υπάρχουν σχόλια