Οι φωτιές ακόμα καίνε!

 

Της Καλλιόπης Αλτιντασιώτη

Σχεδόν εφτά χρόνια έχουν περάσει από την τραγωδία στο Μάτι στην οποία 104 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο εξαιτίας μιας πυρκαγιάς που έμελλε να είναι παγκοσμίως η δεύτερη φονικότερη πυρκαγιά του 21ου αιώνα. Όσοι έμειναν πίσω – συγγενείς θυμάτων, πολυεγκαυματίες και αυτοί που έχασαν τα σπίτια τους – ψάχνουν για δικαίωση μέσα από δικαστικές μάχες, παλεύοντας με τον χρόνο αλλά και ένα νομικό καθεστώς που βγάζει το δίκαιο εκτός τροχιάς ασφάλειας, «εκτροχιάζοντας» ουσιαστικά την αλήθεια του, «πλημμυρίζοντας» την κοινωνία με άδικο, «καίγοντας» τις ψυχές των ανθρώπων.

Αν και πρωτόδικα είχαν κριθεί ένοχοι 6 από τους 21 κατηγορούμενους, τώρα η εισαγγελική πρόταση ανεβάζει τον αριθμό των ενόχων στους 12, απαλλάσσοντας τους υπόλοιπους 9. 

Μεταξύ των ενόχων είναι και η τότε περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, ο τότε γενικός γραμματέας πολιτικής προστασίας, Ιωάννης Καπάκης, ο τότε αρχηγός της πυροσβεστικής, Σωτήρης Τερζούδης και ο τότε δήμαρχος Ραφήνας – Πικερμίου, Ευάγγελος Μπουρνούς.

Η δικηγόρος και συνήγορος θυμάτων στη δίκη για το Μάτι, κυρία Βάσια Καπερνάρου, μιλώντας στην εκπομπή «Συνδέσεις», αναφέρθηκε στο θέμα παραγραφής των αδικημάτων αλλά και στην ταλαιπωρία των ανθρώπων αυτών σε ζητήματα στέγης και υγείας καθώς κάποιοι από αυτούς έχουν ανάγκη να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, κάτι το οποίο δεν έχει ακόμα γίνει. Επίσης τόνισε πως το κατηγορητήριο φαίνεται να δείχνει πως προτεραιότητα είχε δοθεί στην προστασία των υποδομών παρά σε αυτή της ανθρώπινης ζωής.

Μάλιστα, η φράση «στη συνείδηση όλων είναι κακούργημα» της κυρίας Καπερνάρου, εσωκλείει την ανάγκη μιας δικαιοσύνης της οποίας οι νόμοι που θα νομοθετούνται θα τηρούν την αλήθεια της, έτσι ώστε το δίκαιο να διασφαλίζεται και επομένως να διανέμεται με αρμονία και ισότητα σε όλο το κοινωνικό σύνολο. Ειδάλλως, σε αντίθετη περίπτωση, διαταράσσεται η αρμονική δομή του συνόλου αυτού προκαλώντας ανισότητες που παράγουν ένα άδικο το οποίο «καίει» ανθρώπινες ζωές.

Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως εφικτό, θα πρέπει πρωτίστως το νομοθετικό σώμα μιας πολιτείας (στη συγκεκριμένη περίπτωση η βουλή) να θεσπίζει νόμους με συνείδηση στοχεύοντας στη διασφάλιση του ίδιου του δικαίου.  

Συμβαίνει ωστόσο κάτι τέτοιο στις μέρες μας;

Οι τραγωδίες σε Μάνδρα, Μάτι και Τέμπη με τους δικαστικούς αγώνες που συνοδεύουν τις τραγωδίες αυτές αποδεικνύουν ένα δαιδαλώδες δικαιικό σύστημα το οποίο δεν διασφαλίζει κανένα δίκαιο και αυτό γιατί το νομοθετικό σώμα με όποια κυβέρνηση να είναι επικεφαλής (είτε ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ) θεσπίζει νόμους οι οποίοι πότε αλληλοακυρώνονται και πότε αυτοαναιρούνται. 

Δεκάδες άρθρα, εκατοντάδες σελίδες συστήνουν τους νόμους αυτούς γεμάτες όμως με λέξεις που έχουν χάσει τη συνείδησή τους, την ουσία δηλαδή των εννοιών τους, παράγοντας μια διαστρεβλωμένη αλήθεια που τιμωρεί τον αθώο και αθωώνει τον ένοχο. Αυτό το νομιμοποιημένο πλέον άδικο που επικρατεί στις μέρες μας βάζει την κοινωνία μας να μετράει νεκρούς στο Μάτι, στα Τέμπη, στη Μάνδρα, περιμένοντας ο πολίτης να είναι ο επόμενος στη λίστα. 

Το χειρότερο όμως ίσως όλων, το οποίο είναι και αυτό που προκαλεί τους μεγαλύτερους τριγμούς στην ασφάλεια του δικαίου είναι η παραγραφή αδικημάτων κάτι το οποίο δείχνει ξεκάθαρα την απουσία ενός συστήματος αξιών βάσει του οποίου οι νόμοι θα πρέπει να απορρέουν σε ένα πραγματικό κράτους δικαίου. 

Σε μια πραγματική και δίκαιη πολιτεία, οι λέξεις που δομούν τους νόμους βασίζονται σε ένα αξιακό σύστημα που προστατεύει το δίκαιο και αναδεικνύει το κάλλος της αλήθειας του. Οι λέξεις είναι ακριβοδίκαιες χωρίς περιττές έννοιες, αρμονικά δεμένες μεταξύ τους έτσι ώστε να υπάρχει μια απόλυτη ισορροπία της ίδιας της ισότητας ανάμεσα στους νόμους. Οι λέξεις αυτές προβάλλουν την αυτογνωσία του νόμου, δηλαδή αυτό που ο νόμος πραγματικά είναι καθώς ο εαυτός του γνωρίζει και αναγνωρίζει μόνο το δίκαιο και τίποτα πέραν αυτού.

Λέξεις που οι νομοθέτες με λογική, ανδρεία και αρετή θα ενώσουν για να δημιουργησουν νόμους μιας πραγματικής δικαιοσύνης που διασφαλίζει την ευδαιμονία του δικαίου, για να μπορέσει ο άνθρωπος  να ζήσει με άφθονη ελευθερία χωρίς τον φόβο ενός τραγικού θανάτου ή μιας άδικης ζωής.Το αξιακό αυτό σύστημα έχει ήδη αποτυπωθεί στις μέρες μας και είναι σε θέση να θέσει τους νόμους σε μια τροχιά ασφάλειας του ίδιου του δικαίου. Ένα σύστημα που συστήνεται από λέξεις με συνείδηση, ουσία και συνέπεια. Πατήστε εδώ για να βρείτε την ανάλυση του συστήματος αυτού. Μια ανάλυση που δίνει τη λύση στην εξίσωση των νόμων, με τη λύση αυτή να βγάζει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα: ΔΙΚΑΙΟ.

ΠΗΓΗ